آویشن شیرازی

نفع خاص :

تقویت معده و کبد ، نزله ، ایجاد اسهال بلغم

افعال و خواص :

مسخن ، مدر بول ، مدر حیض ، معرق ، مصفی خون ، هاضم ، قاتل دیدان ، مقوی کلیه ، مفتح سدد طحال ، ملطف ، مبهی ، محلل اورام و تریاق سموم سرد است.

عسل آویشن شیرازی مفتح سدد می باشد.

آویشن شیرازی ضعف ناشی از تجمع اخلاط فاسد در معده و کبد را از بین می برد، بلغم و رطوبات غلیظ را از سینه و ریه دفع می کند ، کلیه ها را تنقیه می کند ، فضولات را دفع می کند و زگیل ، خنازیر و فراموشی را بهبود می بخشد.

اگر نه ماشه از سفوف آویشن شیرازی به صورت یکنواخت با عسل ترکیب شود ، خوردن آن برای فلج ، استرخا ، لقوه ، تشنج و صرع ناشی از سردی ، نافع است.

نوشیدن جوشانده آویشن شیرازی با عسل ، به درمان نفس انتصاب و ربو کمک می کند.

خوردن ابتدا نه ماشه پودر آویشن شیرازی و بلافاصله نوشیدن آب عسل ، برای قولنج و رفع سدد کلیه نافع است.

خوردن دم کرده آویشن شیرازی و روغن بادام شیرین به همراه نان ، باعث تقویت بینایی می شود.

خوردن هفت ماشه آویشن شیرازی با نمک و سرکه ، کیموس بلغمی را بدون درد ، از طریق اسهال خارج می کند.

لعوق آویشن شیرازی و عسل ، بلغم را از طریق آب دهان خارج می کند و سرفه و درد معده را بهبود می بخشد.

غرغره جوشانده آویشن شیرازی ، برای درد گلو مفید است.

اکتحال آویشن شیرازی باعث تقویت چشم می شود.

طلای جوشانده آویشن و سرکه ، محلل اورام است و خون مردگی زیر پوست را برطرف می کند.

عسل آویشن شیرازی ، برای بیماری های بلغمی مفید است.

مضرات :

زنان باردار ، زیاده روی در خوردن آویشن شیرازی ، باعث خشکی می شود.

مصلحات :

نعناع

منبع : دایره المعارف علم الادویه – سید محمدعلی سیدنظری