نام فارسی: دارچین
نام عربی: القرفه
نام اردو: دارچینی
نام انگلیسی: Cinnamon
نام علمی :Cinnamomum Verum از خانواده:Lauraceae
نام های دیگر: دارصینی
ماهیت:
دارچین پوست شاخه ها و تنه درختی همیشه بهار است که ارتفاع آن به چهار متر می رسد. درخت دارچین دو گونه دارد: دارچین سیلانی
یا همان دارچین متداول میان مردم، و دارچین چینی که به سلیخه مشهور است.
درخت دارچین ، پوستی قهوه ای رنگ و مایل به قرمز دارد که طعم آن تند و شیرین، و رایحه اش تند است. وقتی پوست شاخه های جوان و تنه درخت
دارچین را جدا می کنند، این پوسته ها در اثر تماس با نور آفتاب، به صورت لوله های باریک و درهم پیچیده می شوند. سلیخه نسبت به دارچین، کم رایحه و قرمز می باشد. برگ های درخت دارچین، بیضی شکل، نوک دار، براق و سبز پررنگ اند و رگبرگهای طولی و کاملا مشخص دارند.
گل های درخت دارچین، کوچک و زرد مایل به سفیدند و هر گل، شش گلبرگ تخم مرغی شکل و گاه قطره ای شکل دارد. میوه های درخت دارچین،
بیضی گون، کوچک، سیاه و نوک دارند و درون هر میوه، یک هسته وجود دارد.
تشابه و تقلب:
برگ های درخت دارچین، به برگ های درخت ساذج شباهت دارد. میوه درخت دارچین شبیه حب الغار است.
محل رویش:
سریلانکا، هند، چین و ویتنام.
کاشت، داشت و برداشت:
تکثیر درخت دارچین از طریق کاشت تخم یا قلمه صورت می پذیرد. پس از 2 یا 3 سال، درخت جوان دارچین را قطع می کنند
تا به صورت شاخه زاد درآید و شاخه های زیادی بدهد. برداشت محصول دارچین، پس از 2 تا 3 سال آغاز می شود.
اجزای مورد استفاده و مشتقات:
پوست شاخه ها و تنه درخت، روغن پوست درخت، عرق پوست درخت و عطر پوست درخت.
مواد تشکیل دهنده:
در دارچین، حدود 2 درصد اسانس روغنی فرار و کمی تانن وجود دارد. اسانس دارچین، حاوی 70 تا 90 درصد اوژنول، کمی سینامیک آلدئید،
هایدروسینامیک آلدئید، نونیلیکآلدئید، کاریوفیلن، الفلاندرین، پیسیمین، پینن، متیل ان آمیل کتون، ال لینالول، سینامیل استات و فنیل پروپیل استات است.
در پوست شاخه های جوان دارچین، حدود 0/5 تا 1 درصد اسانس وجود دارد. برگ های سبز درخت دارچین، دارای حدود 1 درصد اسانس اند. در پوست ریشه این درخت، حدود 3 درصد اسانس وجود دارد که با اسانس بقیه اجزای درخت، متفاوت است.
طبیعت:
دارچین در آخر درجه دوم گرم و خشک است. روغن دارچین در درجه سوم گرم و خشک است.
نفع خاص:
دارچین برای تقویت اعضای رئیسه و تقویت باه. سلیخه برای تقویت معده، کبد و چشم.
افعال و خواص:
دارچین ملطف بسیار قوی، منضج اخلاط متعفن، مفتح، مفرح ، محلل ریاح، تریاق سموم، حافظ قوه های نفسانی و حیوانی و طبیعی، جالی چشم
، مجفف رطوبات مغزی، مدر بول، مدر حیض و مقوی معده است. سلیخه، ملطف، مسخن، منضج، محلل ریاح، محلل اورام سرد احشاء، مقطع فضولات، تریاق سموم،منقی رحم، مفتح سدد کبد، مدر بول، مدر حیض، مخرج جنین و مخرج سنگ کلیه و مثانه است. سلیخه، افعال و خواصی ضعیف تر از دارچین دارد. عرق دارچین، مقوی هاضمه و محلل ریاح معده می باشد. عرق دارچین نسبت به خود دارچین، سرعت اثرگذاری بیشتری دارد.
دارچین، فضولات سرد را دفع، و رطوبات لزج نای، حنجره و سینه را تنقیه می کند و نزله های بلغمی، گرفتگی صدا ناشی از بلغم غلیظ ، سرفه های مرطوب، بیماری های سرد مغزی، خفقان، محشت زدگی، وسواس، جنون، بدبویی دهان، استسقاء و ربو را بهبود می بخشد. نوشیدن جوشانده دارچین به همراه سرکه و مصطکی، برای سکسه رطوبی مفید است. نوشیدن جوشانده دارچین و پوست هلیله کابلی، به درمان استسقای لحمی و استسقای زقی کمک می کند. اکتحال دارچین برای بینایی نافع است.
ضماد دارچین، رعشه، تب و لرز بلغمی و سوداوی، دانه بواسیر، درد بواسیر و گزیدگی عقرب را بهبود می بخشد. ضماد دارچین با عسل یا سرکه، برای درمان آبله های بلغمی و کلف مفید است. طلای دارچین جویده شده بر سر آلت تناسلی، باعث افزایش لذت جنسی به هنگام جماع می شود. ذرور پودر دارچین برای عفونت زخم مفید است.
سلیخه، نزله، زکام، سرفه، ربو، درد معده و درد رحم را برطرف می کند. اکتحال سلیخه برای بینایی مفید است. فرزجه سلیخه، باعث خوش بویی رحم می شود. نشستن در آب جوشانده سلیخه و بخور آن، دهانه رحم را تنگ می کند و چسبندگی دهانه رحم را برطرف می سازد. بخور سلیخه و عسل برای آبله های بلغمی مفید است. ضماد سلیخه،گزیدگی افعی را التیام می بخشد. ضماد سلیخه برپیشانی، برای درمان نزله و سردرد سرد مفید است.
خوردن یا طلای روغن دارچین با پیه، روغن زیتون، موم و زرده تخم مرغ، به درمان رعشه،سنگینی سر، سردرد گرم و درد رحم کمک می کند. طلای روغن دارچین یا عطر دارچین بر پلک چشم، برای اختلاج آن مفید است. طلای روغن دارچین یا عطر دارچین بر پیشانی و شقیقه، سردرد سرد را بهبود می بخشد.
عرق دارچین به درمان یرقان و بواسیر کمک می کند. قطور عرق دارچین برای برطرف شدن ضعف شنوایی مفید است.
مقدار مصرف:
دارچین از دو تا پنج درهم، سلیخه تا دو درهم.
مضرات:
دارچین برای مثانه مضر، و گرم مزاجان و زنان باردار ضرر دارد. دارچین باعث سردرد می شود. سلیخه برای کلیه و امعاء مضر است.
مصلحات و تدابیر،: کتیرا و اسارون
بدل:برای تحلیل و تلطیف و تقویت اعضاء، هم وزنش ابهل و کبابه چینی. در خاصیت تقویت باه ، خولنجان.
مولف: سید محمد علی سید نظری
کتاب:دایره المعارف طب سنتی/ مفردات
صفحه: 414 تا 417
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.