برگ سنا

برگ سنا

سنا گیاهی است از تیره گل ارغوان و چند نوع دارد و اغلب در حجاز می روید. انواعی از این گیاه در هندوستان یافت می شود. نوع کاسیا اوبواتا در بلوچستان و برخی از نواحی شمال ایران نیز می روید. بهترین نوع سنا گل های زرد دارد و نوع حجازی آن است، برگ سنا باریک و شبیه است به برگ حنا و برگ مورد و از برگ حنا قدری بزرگتر و ضخیم تر و از برگ مورد نازکتر است. دانه سنا پهن و بسیار نازک دارای برگ هایی سبز رنگ است، اگر سنا کهنه یا سیاه شود اثر درمانی خود را از دست می دهد.

خواص دارویی گیاه سنا :

طبیعت سنا گرم و خشک است و مسهل صفرا و اغلب اخلاط و مواد زاید بدن می باشد و مواد زائد را از مغز و شش ها و دستگاه های داخلی جذب و از راه دستگاه گوارش دفع می نماید. از این جهت است که پزشکان این دارو را برای مداوای بیماری هایی نظیر صرع، جنون، سردرد های کهنه، درد پهلو، درمان تنگی نفس ،درمان مشکلات مفصلی  و درد های مفصل و نقرس، تشنج ماهیچه ای، جوش های کهنه ای که با معالجات سطحی و جلدی مداوا نمی شوند و بیماری وسواس به کار می برند.

سنا را گاهی به تنهایی و گاهی با گل سرخ  و در افراد گرم مزاج با آلو بخارا دم کرده و میل می کنند. مقدار خوراک آن از دم کرده آن دو تا شش مثقال به تنهایی و اگر همراه با گل سرخ باشد 20 گرم سنا و ده گرم گل سرخ را دم کرده و در آب صاف شده و میل می نمایند.

جهت معالجه درد های مفاصل روزی یک مثقال از پودر آن را به مدت سه روز تا یک هفته می خورند و بسیار مفید بوده است.

یکی از راه های مصرف سنا استفاده آن با گل برگ گل سرخ و روغن بادام شیرین است، معجونی که از سنا و رازیانه و ریوند ساخته می شود بهترین داروی دستگاه گوارش برای برطرف نمودن ترشی معده، درمان سو هاضمه و ضد نفخ شکم می باشد.

روش استفاده از برگ سنا:

میزان مصرف روزانه برگ سنا برای افراد بزرگسال، بین نیم تا یک گرم است که می توان بر روی آن حدود یک استکان آب ریخت و 10 دقیقه جوشاند، سپس صاف کرد و میل نمود. بهترین زمان مصرف شب هنگام است. گرچه می توان این محلول تلخ را با نبات یا عسل شیرین کرد، ولی تلخی آن کاملاً از بین نمی رود.

نام فارسی: برگ سنا

نام عربی: السنا

نام اردو: سناء

نام انگلیسی: Senna

نام علمی: Senna Alexandrina از خانواده: Fabaceae

ماهیت: سنا درختچه ای است که ارتفاع آن به یک متر می رسد.

محل رویش: عربستان، هند، و ایران در استانهای هرمزگان ، سیتان  و بلوچستان.

اجزای مورد استفاده و مشتقات: برگ

طبیعت: در آخر درجه دوم گرم و در درجه اول خشک.

نفع خاص:ایجاد اسهال و بلغم و صفرا، تنقیه بدن، رفع درد مفاصل.

افعال و خواص:

سنا، مسهل اخلاط سوخته، منقی مغز، مقوی بدن، جالی پوست و قاتل دیدان است.

سنا به اعماق بدن نفوذ می کند ، شپش را دفع می کند و صرع ، شقیقه ، جنون ، سردرد های کهنه ، پهلودرد ، تنگی نفس ، قولنج ، عرق النساء ، نقرس ، تشنج عضلانی ، داءالثعلب ، داءالحیه ، حکه ، جرب ، لکه های پوستی کهنه ، شقاق دست و پا ، بیماری های سوداوی ، وسواس سوداوی و درد مفاصل ناشی از اختلاط بلغم و صفرا را بهبود می بخشد.

خوردن یک مثقال پودر سنا با عسل به مدت سه تا هفت روز متوالی ، برای درد های مفاصل مجرب است.

اگر نیم اوقیه سنا را در دو اوقیه روغن زیتون نرسیده بجوشانید تا روغن نصف شود ، نوشیدن این روغن باعث اخراج اخلاط خام از کمر و کفل می شود و برای درد کمر ، درد کفل و بواسیر نافع است.

نوشیدن جوشانده دو تا شش مثقال سنا و یک تا دو درهم گل محمدی با شیر تازه دوشیده شده و شکر نیز همین اثر را دارد.

اگر سنا را آنقدر در سرکه بجوشانید تا به قوام برسد ، ضماد آن زخم های کهنه را التیم می بخشد و برای جرب ، حکه ، کلف ، بهق و ریزش مو مفید است.

مصلحات و تدابیر:

گل محمدی ، روغن بادام شیرین ، هلیله زرد ، انیسون ، بنفشه و آب میوه.

بهتر است پیش از استفاده، چوب و تخم و برگهای اضافی را از سنا جدا کنید

و گل محمدی و روغن بادام شیرین را به آن بیفزایید.

نوشیدن جوشانده سنا از خوردن جرم آن ، دلپیچه کمتری ایجاد می کند.